روز دانشجو به روایت شهید چمران
از آن روز یعنی ۱۶ آذر ۱۳۳۲، ۹سال
می گذرد ولی وقایع آن روز چنان در نظرم مجسم است که گویی همه را به چشم می
بینم; صدای رگبار مسلسل در گوشم طنین می اندازد، سکوت موحش بعد از رگبار
بدنم را می لرزاند، آه بلند و ناله جانگداز مجروحان را در میان این سکوت
دردناک می شنوم، دانشکده فنی خون آلود را در آن روز و روزهای بعد به رای
العین می بینم.
ادامه نوشته
آن روز ساکت ترین روزها بود و چون شواهد و آثار احتمال وقوع حادثه ای را نشان می داد، دانشجویان بی اندازه آرام و هوشیار بودند که به هیچ وجه بهانه ای به دست کودتاچیان حادثه ساز ندهند. پس چرا و چگونه دانشگاه گلوله باران شد؟ و چطور سه نفر از بهترین دوستان ما، بزرگ نیا، قندچی و رضوی به شهادت رسیدند؟
بقیه در ادامه مطلب>>>
+ من اگر نسوزم، تو اگر نسوزی، او اگر نسوزد
پس جهان روشنایی از کجا بیاورد؟
+ نوشته شده در یکشنبه نوزدهم آذر ۱۳۹۱ ساعت 1:51 توسط فقه و حقوق 90
|
بنام خدا