شعر در وصف حضرت صاحب الزمان صلوات الله علیه وعلی آبائه الطاهرین
بنال ای دل که دنیا رابقا نیست چو آرامش در این دار فنا نیست
بنال ای دل نماند جاودانه بجز عش ونوای عاشقانه
بنال ای دل به لعن نای داود که هر نالیددنش ذکر خدا بود
بیا تا از بی اش باهم بگردیم که هردو آشنا به آه ودردیم
- بنال ای دل که یارم زار و خسته به پشت پرده غیب نشسته
بنال ای دل به هر صبح و به هر شام چو تنها اشک ریزد آن دلارام
بنال ای دل ز غم هایم گذر کن که تنها ناله بر آن منتظر کن
بنال ای دل که یارم در نماز است سرا پا ناز در حال نیاز است
بنال ای دل که بس آزرده ام من که رد پای او گم کرده ام من
نشانم ده حریم سامرا را مگر پیدا کنم آن دل ربا را
بنال ای دل گل بی خار من کو نشینم چون بنفشه بر لب جو
مگر عکس رخش در آّب بینم دگر او را در خواب ببینم
که من آلوده ام او پاک ومعصوم از این رو گشته ام ناکام ومحروم
بنال ای دل چو آید بوی نرگس بخوبی عطر او را می کنم حس
خدایا در فراقش ناله تا کی به سینه داغ ها چون لاله تا کی
خدایا رازها در پرده تا کی ز غیبت قلب ها آزرده تا کی
بنال ای دل بگو با شور وفریاد که یا مهدی جهان پرشد ز بیداد
کجایی ای گل زهرا کجایی؟ تو ای مهر آفرین لطف خدایی
یا رب الحسین بحق الحسین اشف صدر الحسین بظور الحجه
بنام خدا