بسم الله الرحمن الرحیم

درباره اسم حضرت علی (ع)در قرآن پرسیده میشود بعضیا بعلت ناآگاهی پاسخ منفی می دهند  وآیاتی (حدود 300مورد)را بیان می کننند که در شان حضرت بیان شده، خصوصا آیاتی که   اهل سنت نیزقبول دارند. اما باید دقت کرد که روزهای جمعه در دعای ندبه خوانده میشود:

و بعض اتخذته لنفسك خليلا و سألك لسان صدق في الآخرين فأجبته و جعلت ذلك عليا.

در این فراز دعا، گفته میشود که خدایا! برخی – حضرت ابراهیم- را برای خودت خلیل ودوست قرار دادی و حضرت ابراهیم  از تو خواست که «زبانی راستگو» از  میان اشخاصی که بعدا خواهند آمد به او عنایت کنی. پس خداوندا! دعای ابراهیم را اجابت کردی و او را علی قرار دادی.

این قسمت دعای ندبه مطابق با قرآن کریم نیز هست:

ابراهیم در آیه 84سوره شعراء همین دعا را از خداوند می خواهد: واجعل لی لسان صدق فی الاخرین.

وخداوند در آیه 50 سوره مریم و آیات قبل نیز خبر می دهد که علی علیه السلام را «لسان صدق» برای ابراهیم واسحاق ویعقوب قرار داد: وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا .

  صدق روایت را  در تفسیر برهان (3/717)  می بینیم که از «تفسیر قمی» و« مناقب ابن شهر آشوب » و «تاویل الایات» سه متن متفاوت در این باره نقل می کند.

در یکی از این روایت ها یونس بن عبدالرحمان می گوید به امام رضا عرض کردم که قومی از من درمورد اسم امیرالمومنین در قرآن پرسیدند. به آنان آیه « وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا » را گفتم. امام رضا علیه السلام فرمودند درست گفتی. همین طور است.

   تفاسیر نورالثقلین، صافی و کنز الدقائق  نیز شاهدی لست بر این حرف ما.

از حیث ادبی نیز می توان بررسی کرد که علیا صفت وحال است  یا علم. پس محکم وقاطعانه نگوییم نام امیرالمومنین (علیه الصلاه والسلام)در قرآن ذکر نشده است.

مطالب فوق برگرفته از درس حجت الاسلام والمسلمین میر معینی بود.