مرا به رندی و عشق آن فضولی عیب کند                     که اعتراض بر اسرار علم غیب کند

کمال سرّ محبت ببین نه نقص گناه                              که هر که بی هنر افتد نظر به عیب کند

زعطر بوی بهشت آن نفس برآید بوی                            که خاک میکده ی ما عبیر جیب کند

چنان زند ره اسلام غمزه ی ساقی                               که اجتناب ز صهبا مگرصهیب کند

کلید گنج سعادت قبول اهل دل است                             مباد کس که در این نکته شک و ریب کند

شبان وادی ایمن گهی رسد به مراد                              که چند سال به جان خدمت شعیب کند

زدیده خون بچکاند فسانه ی حافظ                                چو یاد وقت شباب و زمان شعیب کند