استصحاب در لغت به معنای گرفتن چیزی همراه خود یا درخواست همراهی چیزی است.مثلا می گویند"علی استصحب الکتاب"یعنی علی کتاب را همراه خود گرفت.

ماده ی ۱۹۸ق.آ.د.م مشهورترین مثال قاعده ی استصحاب است:"در صورتی که حق یا دینی بر عهده ی کسی ثابت شد اصل بر بقای آن است مگر اینکه خلاف آن ثابت شود"

در اصطلاح علم اصول و اصولی ها،استصحاب عبارت است از این که:"چیزی را که یقینا وجود داشته یا در حکم چیزی است که یقینا وجود داشته و اکنون شک به از بین رفتن آن داریم،موجود فرض می کنیم"